Tripje Guyana: (klein avontuurtje)

Afgelopen donderdag moest ik het land uit om een nieuwe toeristenkaart te kopen in Guyana. Degene die ik had was drie maanden geldig en mag formeel eigenlijk niet gebruikt worden door studenten. Maar betekent ''formeel'' eigenlijk in dit land? Ik doe me dus voor als toerist. Als student moet je een Machtiging Kort Verblijf aanvragen maar daar gaat een enorm lange procedure aan vooraf. En de buidel moet flink getrokken worden. Dat geld gaat waarschijnlijk naar Bouterse en co om z'n villa te sponsoren of toch de staatsfinanciën op orde te krijgen?

Bun, ik dus veel regelen op woensdag. Bellen, lijntje hier en een lijntje daar. Mensen aan het werk gezet om dingen uit te zoeken. Geregeld dat ik die nacht 4 uur wordt opgehaald om naar Nickerie te gaan en vandaar met de veer naar Guyana, om vervolgens weer een paar uur naar Georgetown te rijden. NL.huisgenoot gaat ook mee. Het busritje is fijn. Vogels zingen de dag tegemoet en langzaam zie je de zon tussen het glooiende landschap opkomen. Dorpjes schieten voorbij. Fris windje en hoofd uit het raam. Life to the full!
Bij de veer aangekomen moeten er wat zaken worden geregeld. We hebben informatie dat de ambassade in Guyana tot 3 uur open is en dat betekent dat we waarschijnlijk de kaart dezelfde dag nog kunnen halen.
Bij de ambassade blijkt dat het anders zit, in de ochtend kun je wat documenten brengen en en 5 uur later, in middag, kaart ophalen. Rules of the ambassade, aldus de mevrouw van de security. Ze heeft vervolgens een zwaar half uur gehad :)
Wij besluiten de volgende dag vroeg terug te komen om e.e.a te regelen. Maar we zijn lost in Georgetown. Gelukkig hebben we een Nederlandse mond en krijgen we hulp van een man, die 2 uur met ons door stad sjokt op zoek naar een bank en een hotel.

Georgetown lijkt een beetje op een Afrikaanse stad. Stank, Chaos, overal straat verkopers die zich erg opdringen. Doet een beetje onveilig aan. Wat is Suriname schoon en georganiseerd!
In de avond zakken we relaxed door met een biertje en ontstaat er een mooi en kwetsbaar gesprek. We komen erachter dat we op elkaar lijken. We hechten als mannen aan onze vrijheid en genieten van het leven.
Ik plof bijna in elkaar na een vermoeiende dag. Het bed ligt alleen een beetje hard. 2 uur in de nacht zegt mijn huisgenoot '' het lijkt wel of alsof ik op een tafelblad lig''. Ik kom niet meer bij van het lachen...
Vrijdag ochtend vroeg naar de ambassade. Daar doe ik mijn verhaal en geef aan dat ik de veer van 13.00 wil nemen. Zet er wat druk achter en het helpt. 5 min later sta ik met een nieuwe toeristenkaart buiten.
Gauw terug naar Suriname!

Vorige week heb ik een kleine beroving meegemaakt. Ik was aan het rennen in de cultuurtuin. Vrij natuurlijke omgeving. Ik passeer een Creool die een beetje vreemd uit zijn ogen kijkt. Twee Nederlandse meisjes komen achter mij aan en ik hoor een schreeuw. Draai me om en zie dat die Creool een tasje van één van die meiden heeft losgerukt en er vandoor gaat. Ik (vol adrenaline) sprint erachteraan en zie hem het bos ingaan. Ga er nog wel achteraan maar besef dat hij weg is en dat ik ook wel een risico neem. Meisje in paniek en ik verschrikkelijk kwaad. Ze Was in staat om hem ter plekke het ziekenhuis in te slaan. Wat een laffe actie.

Anyway, ook daar staat Suriname om bekend :)